| به نام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه برنگذرد | |
| خداوند نام و خداوند جای | خداوند روزی ده رهنمای | |
| خداوند کیوان و گردان سپهر | فروزنده ماه و ناهید و مهر | |
| ز نام و نشان و گمان برترست | نگارنده‌ی بر شده پیکرست | |
| به بینندگان آفریننده را | نبینی مرنجان دو بیننده را | |
| نیابد بدو نیز اندیشه راه | که او برتر از نام و از جایگاه | |
| سخن هر چه زین گوهران بگذرد | نیابد بدو راه جان و خرد | |
| خرد گر سخن برگزیند همی | همان را گزیند که بیند همی | |
| ستودن نداند کس او را چو هست | میان بندگی را ببایدت بست | |
| خرد را و جان را همی سنجد اوی | در اندیشه‌ی سخته کی گنجد اوی | |
| بدین آلت رای و جان و زبان | ستود آفریننده را کی توان | |
| به هستیش باید که خستو شوی | ز گفتار بی‌کار یکسو شوی | |
| پرستنده باشی و جوینده راه | به ژرفی به فرمانش کردن نگاه | |
| توانا بود هر که دانا بود | ز دانش دل پیر برنا بود | |
| از این پرده برتر سخن‌گاه نیست | ز هستی مر اندیشه را راه نیست |