| امروز منم احمد، نی احمد پارینه | امروز منم سیمرغ، نی مرغک هرچینه | |
| شاهی که همه شاهان، خربنده‌ی آن شاهند | امروز من آن شاهم، نی شاه پریرینه | |
| از شربت اللهی، وز شرب اناالحقی | هریک به قدح خوردند، من با خم و قنینه | |
| من قبله‌ی جانهاام، من کعبه‌ی دلهاام | من مسجد آن عرشم، نی مسجد آدینه | |
| من آینه‌ی صافم، نی آینه‌ی تیره | من سینه‌ی سیناام، نی سینه‌ی پرکینه | |
| من مست ابد باشم، نی مست ز باغ و رز | من لقمه‌ی جان نوشم، نی لقمه‌ی ترخینه | |
| گر باز چنان اوجی، کو بال و پر شاهی؟! | ور خرس نه‌ی ، چونی با صورت بوزینه؟! | |
| ای آنکه چو زر گشتی از حسرت سیمین بر | زر عاشق رنگ من تو عاشق زرینه | |
| در خانقه عالم، در مدرسه‌ی دنیا | من صوفی دل صافم، نی صوفی پشمینه | |
| خاموش شو و پس در، تو پرده‌ی اسراری | زیرا که سزد ما را جباری و ستاری |