| نسیت الیوم من عشقی صلاتی | فلا ادری عشائی من غداتی | |
| فوجهک سیدی! شمسی و بدری | و نثری منک یاقوت الزکاة | |
| نداک سکرة الارواح طرا | و فی لقیاک طاعء کل ناتی | |
| لقد نهج الهوی منهاج کبد | فضاعت فی مناهجه ثباتی | |
| و ادنی ما لقینا فی هواه | حیوة فی حیوة فی حیات | |
| تشبثنا باذیال کرام | باید تایبات آیبات | |
| فما اغنی التشبث للسکاری | و ما النتفعوا بیات النجاة | |
| و انی الاستقامة والتوقی | لقلب بعد شرب المنکرات؟! |