گهی پردهسوزی، گهی پردهداری
|
|
تو سر خزانی، تو جان بهاری
|
خزان و بهار از تو شد تلخ و شیرین
|
|
توی قهر و لطفش، بیا تا چه داری
|
بهاران بیاید، ببخشی سعادت
|
|
خزان چون بیاید، سعادت بکاری
|
ز گلها که روید بهارت ز دلها
|
|
به پیش افکند گل سر، از شرمساری
|
گرین گل ازان گل یکی لطف بردی
|
|
نکردی یکی خار در باغ خاری
|
همه پادشاهان، شکاری بجویند
|
|
توی که به جانت بجوید شکاری
|
شکاران به پیشت، گلوها کشیده
|
|
که جان بخش ما را، سزد جان سپاری
|
قراری گرفته، غم عشق در دل
|
|
قرار غم الحق دهد بیقراری
|
دلا معنی بیقراری بگویم
|
|
بنه گوش، یارانه بشنو، که یاری
|
فدیت لمولی به افتخاری
|
|
بطیالاجابة، سریعالفرار
|
و منذ سبانی هواه، ترانی
|
|
اموت و احیی، بغیر اختیاری
|
اموت بهجر، و احیی بوصل
|
|
فهذاک سکری، وذاک خماری
|
عجبت بانی اذرب بشمس
|
|
اذا غاب عنی زمانالتواری
|
اذا غاب غبنا، و ان عاتعدنا
|
|
کذا عادةالشمس فوقالذراری
|
بمائین یحیی، بحس و عقل
|
|
فذوا الحس راکد، وذوا العقل جاری
|
فماالعقل، الا طلاب المواقب
|
|
و ماالحس الاخداع العواری
|
فذو العقل یبصر هداه و یخضع
|
|
و ذوالحس یبصر هواه یماری
|
گهی آفتابی ز بالا بتابی
|
|
گهی ابرواری چو گوهر بتابی
|
زمین گوهرت را به جای چراغی
|
|
نهد پیش مهمان به شبهای تاری
|
ز من چون روی تو ز من رود هم
|
|
برم چون بیایی، مرا هم بیاری
|