| یا ساقی اسقنی براح | عجل فقد استضا صباحی | |
| واستنور جملة النواحی | یا معتمدی و یا شفایی | |
| یا ساقیتی و نور عینی | یا راحة مهجتی وزینی | |
| یا بدر اما تقل من این؟ | یا معتمدی و یا شفایی | |
| چون از رخ او نظر ربودی | هر لحظه که با خودی جهودی | |
| بی‌آتش عشق دانک دودی | یا معتمدی و یا شفایی | |
| قد جء قلندر مباحی | یا ساقی اقبلی براح | |
| وأسقیه کذا الی‌الصباح | یا معتمدی و یا شفایی | |
| زان روی که جان و جان فزایی | از یک نظری تو دلربایی | |
| حقست ترا که بی‌وفایی | یا معتمدی و یا شفایی | |
| سر دست بر آن قرار بودن | با فصل خزان بهار بودن | |
| با یار رمیده یار بودن | یا معتمدی و یا شفایی | |
| زان رو که ز هر خسیم خسته | اسرار تو ای مه خجسته | |
| گوییم ولیک بسته بسته | یا معتمدی و یا شفایی | |
| در عشق درآمدی بچستی | وانگاه تو لوح ما بشستی | |
| بستیم و تو بسته را شکستی | یا معتمدی و یا شفایی | |
| زین آتش در هزار داغیم | وز داغ چو صد هزار باغیم | |
| وز ذوق تو چشم وهم چراغیم | یا معتمدی و یا شفایی | |
| گویند که: « در جفاست، اسرار » | باور کردم ز عشق آن یار | |
| نی نی، نه حد جفاست این کار | یا معتمدی و یا شفایی | |
| ای دل تو به عشق چند جوشی؟! | تا کی تو ز عاشقی خروشی؟! | |
| در عشق خوش است هم خموشی | یا معتمدی و یا شفایی | |
| ای نقش خیال شهره‌یاری | از دیده‌ی ما مرو تو، باری | |
| ای از رخ دوست یادگاری | یا معتمدی و یا شفایی | |
| ای باغ بمانده از بهاری | گل رفت و بمانده سبزه‌زاری | |
| می‌کن تو به صبر، دار داری | یا معتمدی و یا شفایی | |
| من بند تو یار می‌گزینم | لیک از تبریز شمس دینم | |
| در آتش عاشقی چنینم | یا معتمدی و یا شفایی |