عزیزی و کریم و لطف داری
|
|
ولیکن دور شو، چون هوشیاری
|
نشاید عاشقان را یار هشیار
|
|
ز هشیاران نیاید هیچ یاری
|
مرا یکدم چو ساقی کم دهد می
|
|
بگیرم دامن او را به زاری
|
صراحیوار خون گریم به پیشش
|
|
بجوشم همچو می در بیقراری
|
که از اندیشه بیزارم، بده می
|
|
مرا تا کی به اندیشه سپاری؟!
|
چه حیله سازم ای ساقی؟! چه حیله؟!
|
|
که حیله آفرین و حیلهکاری
|
به حجت هر دمم بیرون فرستی
|
|
که بس باغیرتی و تنگ باری
|
برون و اندرون و جام و می نیست
|
|
ولیکن در سخن اینست جاری
|
قفی یا ناقتی هذا مناخ
|
|
ولا تسرین من هذاالدیار
|
فدیتالعشق ما احلی هواه
|
|
تقطع فی هواه اختیاری
|
فلا تشغلنی یا ساقی بلهو
|
|
واسکرنی بکاسات کبار
|
ایا بدرالتمام اطلع علینا
|
|
بحق العشق اسمع، لاتمار
|
وخلصنی منالدنیا واسکر
|
|
فلا ادری یمینی من یساری
|