بغداد همانست که دیدی و شنیدی
|
|
رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!
|
زین دیک جهان یک دو سه کفگیر بخوردی
|
|
باقی، همه دیک آن مزه دارد که چشیدی
|
الله مراد لی والله مریدی
|
|
فرقت علی الله عتیقی و جدیدی
|
من فرش شدم زیر قدمهای قضاهاش
|
|
خود را نکشد فرش ز پاکی و پلیدی
|
لا خیر ولا میر، سوی الله تعالی
|
|
فالغیبة عنه نفسا غیر سدید
|
از راحت و دردش نکشم خویش، و ندزدم
|
|
قفلی دهدم حکم حق، و گاه کلیدی
|
لا ارفع عنه بصری طرفة عین
|
|
لا امنع عن رب ظریقی و تلیدی
|
مرا هو العین و بالعین تطری
|
|
روحی، و عمادی، و عتادی، و عتیدی
|
رو خویش درانداز چو گوی، ارچه زنندت
|
|
شه را تو به میدان نه که بازیچهی عیدی؟!
|
این خلق چو چوگان و، زننده ملک و بس
|
|
فاعل همه او دان، به قریبی و بعیدی
|
از ناز برون آی، کزین ناز به ارزی
|
|
تو روشنی چشم حسینی، نه یزیدی
|
صالحت و بایعت معالعشق علی ان
|
|
یاتینی محیاه نصیری و شهیدی
|
لا اقسم بالوعد و بالصادق فیه
|
|
ان قد ملاء العشق مرادی بمریدی
|
هرجای که خشکیست درین بحر در آرید
|
|
تا تر شود و تازه و غرقاب مجیدی
|
الغصة والصحو جزاء لشحیح
|
|
والقهوة والسکر وفاق لسعید
|
العزةلله تعالی، فتعالوا
|
|
فالعز من الله نثار لعبید
|
یا خامد یا جامد یا منکر سکری
|
|
یا قایم فیالصورة، یا شر حسیدی
|
ارواح درین گلشن چون سرو روانند
|
|
تو همچو بنفشه به جوانی چه خمیدی؟!
|
لا حول ولا قوة الا بملیک
|
|
یجعلک ملیکا وسنا کل ولید
|
ای آهوی خوش ناف بران ناف عبر، باف
|
|
کز سوسن و از سنبل آن پار چریدی
|