| این طریق دارهم یا سندی و سیدی | اهد الی وصالهم، ذبت من‌التباعد | |
| ای که به قصد نیمشب بسته نقاب آمدی | آن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی | |
| یافتی فدیتکم فی امل اتیتکم | قد قطعت وسایلی حیلة قول حاسد | |
| جان شهان و حاجبان! چشم و چراغ طالبان | بی‌تو ز جان و جا شدم، تو ز برم کجا شدی؟ | |
| یا ملک الا یا من، یا شرف الاماکن | جتک کی تعیذنی، سطوة کل معتدی | |
| یار سرور و دولتم، خواجه‌ی هر سعادتم | لیک تو با همه جفا خوشتر ازین همه بدی | |
| رحمتکم محیطة، رافتکم بسیطة | سادتنا، تقبلو توبة کل عابد | |
| مست میی نمی‌شوم، جز ز شراب اولین | ده قدحی، چه کم شود از خم فضل ایزدی؟ | |
| طلعتکم بدورنا، بهجتنا و نورنا | ظل خیال طیفکم دولة کل ماجد | |
| ای دل خسته هان و هان، تا نرمی ز سرخوشان | پا نکشی ز عاشقان، ورنه جهود و مرتدی | |
| قبلتنا خیالهم لذتنا دلالهم | یا سندی، جمالهم فتنة کل زاهد | |
| قدر وصالشان بدان یاد کن، آنک پیش ازین | همچو زنان تعزیت بر سر و رو همی زدی | |
| خادعنی و غرنی، هیجنی و جرنی | نور هلال وصلکم من افق مشید | |
| ای دل مست جست‌وجو، صورت عشق را بگو | «بر دو جهان خروج کن، هرچه کنی میدی » |