| در دل من پرده‌ی نو می‌زنی | ای دل و ای دیده و ای روشنی | |
| پرده توی وز پس پرده توی | هر نفسی شکل دگر می‌کنی | |
| پرده چنان زن که بهر زخمه‌ی | پرده‌ی غفلت ز نظر برکنی | |
| شب منم و خلوت و قندیل جان | خیره که تو آتشی یا روغنی | |
| بی‌من و تو، هر دو توی، هر دو من | جان منی، آن منی، یا منی | |
| نکته‌ی چون جان شنوم من ز چنگ | تنتن تنتن، که تو یعنی تنی | |
| گر تنم و گر دلم و گر روان | شاد بدانم که توم می‌تنی | |
| از تو چرا تازه نباشم؟! که تو | تازگی سرو و گل و سوسنی | |
| از تو چرا نور نگیرم؟! که تو | تابش هر خانه و هر روزنی | |
| از تو چرا زور نیابم؟! که تو | قوت هر صخره و هر آهنی |