یا ملک المغرب والمشرق
|
|
مثلک فی االعالم یخلق
|
باده ده ای ساقی هر متقی
|
|
بادهی شاهنشهی راوقی
|
جان سخن بخش که از تف او
|
|
گردد هر گنگ خرف منطقی
|
بر در حیرت، بکش اندیشه را
|
|
حاکم ارواح و شه مطلقی
|
جنت حسنت جو تجلی کند
|
|
باغ شود دورخ بر هر شقی
|
چون بگریزی نرسد در تو کس
|
|
ور بگریزیم ز تو، سابقی
|
ظلمت و نور از تو تحیر درند
|
|
تا تو حقی یا که تو نور حقی
|
گشت شب و روز کنون غرق نور
|
|
نیست مهت مغربی و مشرقی
|
لابه کنی، باده دهی رایگان
|
|
ساقی دریا صفت مشفقی
|
مرده همیباید و قلب سلیم
|
|
زیرکی از خواجه بود احمقی
|
فکرت اگر راحت جانها بدی
|
|
باده نجستی خرد و موسقی
|
فرد چرایی تو ز من؟! اگر منی
|
|
از چه تو عذرایی اگر وامقی؟!
|
غنچه صفت چشم ببستی ز گل
|
|
رو، بهمان خار کشی لایقی
|
خار کشانند همه، گر شهند
|
|
جز که تو بر گلشن جان عاشقی
|
خامش باش و بنگر فتح باب
|
|
چند پی هر سخن مغلقی؟!
|