از مه من مست دو صد مشتری
|
|
غمزه او سحر دو صد سامری
|
هر نفسی شعله زند دین از او
|
|
سوز نهد در جگر کافری
|
آتش دل بر شده تا آسمان
|
|
وز تف او گشته افق احمری
|
دوش جمال تو همیشد شتاب
|
|
در کف او مشعله آذری
|
گفتم هین قصد کی داری بگو
|
|
شیر خدا حمله کجا میبری
|
ای تو سلیمان به سپاه و لوا
|
|
خاتم تو افسر دیو و پری
|
جان و روان سخت روان میروی
|
|
سوی من کشته دمی ننگری
|
نعره مستان میت نشنوی
|
|
هیچ کسی را به کسی نشمری
|
تیز همیکرد خیالش نظر
|
|
محو شدم در تف آن ناظری
|
نیست شدم نیست از آن شور نیست
|
|
رفت ز من مهتری و کهتری
|
مفخر تبریز شهم شمس دین
|
|
شرح دهد حال من ار منکری
|