| ای دل سرمست، کجا می‌پری؟ | بزم تو کو؟ باده کجا می‌خوری؟ | |
| مایه‌ی هر نقش و ترا نقش نی | دایه‌ی هر جان و تو از جان بری | |
| صد مثل و نام و لقب گفتمت | برتری از نام ولقب، برتری | |
| چونک ترا در دو جهان خانه نیست | هر نفسی رخت کجا می‌بری؟ | |
| نقد ترا بردم من پیش عقل | گفتم: « قیمت کنش ای جوهری | |
| صیر فی نقد معانی توی | سرمه کش دیده‌ی هر ناظری » | |
| گفت: « چه دانم ببرش پیش عشق | عشق بود نقد ترا مشتری | |
| چون به سر کوچه‌ی عشق آمدیم | دل بشد و من بشدم بر سری |