در لطف اگر بروی شاه همه چمنی
|
|
در قهر اگر بروی که را ز بن بکنی
|
دانی که بر گل تو بلبل چه ناله کند
|
|
املی الهوی اسقا یوم النوی بدنی
|
عقل از تو تازه بود جان از تو زنده بود
|
|
تو عقل عقل منی تو جان جان منی
|
من مست نعمت تو دانم ز رحمت تو
|
|
کز من به هر گنهی دل را تو برنکنی
|
تاج تو بر سر ما نور تو در بر ما
|
|
بوی تو رهبر ما گر راه ما نزنی
|
حارس تویی رمه را ایمن کنی همه را
|
|
اهوی الهوا امنو فی ظل ذو المننی
|
آن دم که دم بزنم با تو ز خود بروم
|
|
لو لا مخاطبتی ایاک لم ترنی
|
ای جان اسیر تنی وی تن حجاب منی
|
|
وی سر تو در رسنی وی دل تو در وطنی
|
ای دل چو در وطنی یاد آر صحبت ما
|
|
آخر رفیق بدی در راه ممتحنی
|