نه ز عاقلانم که ز من بگیری | خردم تو بردی، چه ز من بگیری؟! | |
نخرم فلک را، بدو حسبه والله | من اگر حقیرم، نکنم حقیری | |
چو گشاده دستم، چو ز باده مستم | بده ای برادر قدح فقیری | |
نه حیات خواهم، نه زکات خواهم | که اگر بمیرم، نکنم امیری | |
چو تو عقل داری، بگریز از من | هله دور از من، مکن این دلیری | |
وگر آشنایی، تو دو چشم مایی | کنمت غلامی، اگرم پذیری | |
چه شود محمد! که شبی نخسبی؟! | طرب اندر آیی نکنی زحیری؟! | |
تو بیار ساقی! ز شراب باقی | که لطیف خویی، و شه شهیری | |
ز جفای مستان، نروی ز دستان | که لطیف کیشی، نه چو زخم تیری |