تو خدای خویی تو صفات هویی
|
|
تو یکی نباشی تو هزارتویی
|
به یکی عنایت به یکی کفایت
|
|
ز غم و جنایت همه را بشویی
|
همه یاوه گشته همه قبله هشته
|
|
چه غمست کخر همه را بجویی
|
همه چاره جویان ز تو پای کوبان
|
|
همه حمدگویان که خجسته رویی
|
تو مرا نگویی ز کدام باغی
|
|
تو مرا نگویی ز کدام کویی
|
همه شاه دوزی همه ماه سوزی
|
|
همه وای وایی همههای و هویی
|
تو اگر حبیبی چه عجب حبیبی
|
|
تو اگر عدویی چه عجب عدویی
|
ز حیات بشنو که حیات بخشی
|
|
ز نبات بشنو که نبات خویی
|
تو اگر ز مستی دل ما بخستی
|
|
دو سبو شکستی نه دو صد سبویی
|
تو سماع گوشی تو نشاط هوشی
|
|
نظر دو چشمی شکر گلویی
|
نه دلت گشادم که دگر نگویی
|
|
نه چو موت کردم که دگر نه مویی
|
کدوییست سرکه کدوییست باده
|
|
ترشی رها کن اگر آن کدویی
|
تو خموش آخر که رباب گشتی
|
|
که به تن چو چوبی که به دل چو مویی
|
تو چرا بکوشی جهت خموشی
|
|
که جهان نماند تو اگر نگویی
|