| بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی | ز رنج‌های جهان و ز رنج ما چونی | |
| تو همچو عیسی و اندیشه‌ها جهودانند | ز مکر و فعل جهودان بگو مرا چونی | |
| ز دشمنان و ز بیگانگان زیانت نیست | که از دو چشم تو دورند ز آشنا چونی | |
| ایا کسی که خوشی با وفا و صحبت خلق | بپرسمت ز وفاهای بی‌وفا چونی | |
| تو همچو مرغ ز باز اجل گریزانی | ز ترس و جهد بریدن در این هوا چونی | |
| اجل حیات توست ار چه صورتش مرگست | اگر نه غافلی از وی گریزپا چونی |