| اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری | تو خار را همه گل بین چو بهر گل زاری | |
| نمی‌شناسی باشد که خار گل باشد | اگر چه می خلدت عاقبت کند یاری | |
| درون خار گلست و برون خار گلست | به احتیاط نگر تا سر کی می‌خاری | |
| چه احتیاط مرا عقل و احتیاط نماند | تو احتیاط کن آخر که مرد هشیاری | |
| غلط تو هم نتوانی نگاه داشت مرا | عجب ز شمع تو پروانه را نگه داری | |
| خوشست تلخی دارو و سیلی استاد | غنیمتست ز یار وفا جفاکاری | |
| به دست دلبر اگر عاشقی زبون باشد | ز عشق و عقل ویست آن نه از سبکساری | |
| به غیر ناز و جفا هر چه می‌کند معشوق | مباش ایمن کان فتنه است و طراری | |
| زبون و دستخوش و عشوه می خوریم ای عشق | اگر دروغ فروشی و گر محال آری | |
| دروغ و عشوه و صدق و محال او حالست | ولیک غیر نبیند به چشم اغیاری |