| بیا بیا که چو آب حیات درخوردی | بیا بیا که شفا و دوای هر دردی | |
| بیا بیا که گلستان ثنات می‌گوید | بیا بیا بنما کز کجاش پروردی | |
| بیا بیا که به بیمارخانه بی‌قدمت | نمی‌رود ز رخ هیچ خسته‌ای زردی | |
| برآ برآ هله ای آفتاب چون بی‌تو | نمی‌رود ز هوا هیچ تلخی و سردی | |
| برآ برآ هله ای مه که حیف بسیارست | که دیده‌ها همه گریان و تو در این گردی | |
| بیا بیا که ولی نعمت همه کونی | که مخلص دل حیران و مهره نردی | |
| بیا بیا و بیاموز بنده خود را | که در امامت و تعلیم و آگهی فردی |