بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری
|
|
بیا به دعوت شیرین ما چه میشوری
|
حیات موج زنان گشته اندر این مجلس
|
|
خدای ناصر و هر سو شراب منصوری
|
به دست طره خوبان به جای دسته گل
|
|
به زیر پای بنفشه به جای محفوری
|
هزار جام سعادت بنوش ای نومید
|
|
بگیر صد زر و زور ای غریب زرزوری
|
هزار گونه زلیخا و یوسفند این جا
|
|
شراب روح فزای و سماع طنبوری
|
جواهر از کف دریای لامکان ز گزاف
|
|
به پیش ممن و کافر نهاده کافوری
|
میان بحر عسل بانگ میزند هر جان
|
|
صلا که بازرهیدم ز شهد زنبوری
|
فتادهاند به هم عاشقان و معشوقان
|
|
خراب و مست رهیده ز ناز مستوری
|
قیامتست همه راز و ماجراها فاش
|
|
که مرده زنده کند نالههای ناقوری
|
برآر باز سر ای استخوان پوسیده
|
|
اگر چه سخره ماری و طعمه موری
|
ز مور و مار خریدت امیر کن فیکون
|
|
بپوش خلعت میری جزای مأموری
|
تو راست کان گهر غصه دکان بگذار
|
|
ز نور پاک خوری به که نان تنوری
|
شکوفههای شراب خدا شکفت بهل
|
|
شکوفهها و خمار شراب انگوری
|
جمال حور به از بردگان بلغاری
|
|
شراب روح به از آشهای بلغوری
|
خیال یار به حمام اشک من آمد
|
|
نشست مردمک دیدهام به ناطوری
|
دو چشم ترک خطا را چه ننگ از تنگی
|
|
چه عار دارد سیاح جان از این عوری
|
درخت شو هله ای دانهای که پوسیدی
|
|
تویی خلیفه و دستور ما به دستوری
|
کی دیدهست چنین روز با چنان روزی
|
|
که واخرد همه را از شبی و شب کوری
|
کرم گشاد چو موسی کنون ید بیضا
|
|
جهان شدهست چو سینا و سینه نوری
|
دلا مقیم شو اکنون به مجلس جانها
|
|
که کدخدای مقیمان بیت معموری
|
مباش بسته مستی خراب باش خراب
|
|
یقین بدانک خرابیست اصل معموری
|
خراب و مست خدایی در این چمن امروز
|
|
هزار شیشه اگر بشکنی تو معذوری
|
به دست ساقی تو خاک میشود زر سرخ
|
|
چو خاک پای ویی خسروی و فغفوری
|
صلای صحت جان هر کجا که رنجوریست
|
|
تو مرده زنده شدن بین چه جای رنجوری
|
غلام شعر بدانم که شعر گفته توست
|
|
که جان جان سرافیل و نفخه صوری
|
سخن چو تیر و زبان چو کمان خوارزمی است
|
|
که دیر و دور دهد دست وای از این دوری
|
ز حرف و صوت بباید شدن به منطق جان
|
|
اگر غفار نباشد بس است مغفوری
|
کز آن طرف شنوااند بیزبان دلها
|
|
نه رومیست و نه ترکی و نی نشابوری
|
بیا که همره موسی شویم تا که طور
|
|
که کلم الله آمد مخاطبه طوری
|
که دامنم بگرفتهست و میکشد عشقی
|
|
چنانک گرسنه گیرد کنار کندوری
|
ز دست عشق کی جستهست تا جهد دل من
|
|
به قبض عشق بود قبضه قلاجوری
|