| چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی | چو صیقلی غم‌ها را ز آینه رندیدی | |
| چه جامه‌ها دردادی چه خرقه‌ها دزدیدی | چه گوش‌ها بگرفتی به عیش دان بکشیدی | |
| چه شعله‌ها برکردی چه دیک‌ها بپزیدی | چه جس‌ها بگرفتی چه راه‌ها پرسیدی | |
| ز عقل کل بگذشتی برون دل بدمیدی | گشاد گلشن و باغی چو سرو تر نازیدی | |
| اگر چه خود سرمستی دهان چرا بربستی | قلم چرا بشکستی ورق چرا بدریدی | |
| چه شاخه‌ها افشاندی چه میوه‌ها برچیدی | ترش چرا بنشستی چه طالب تهدیدی |