تا چند از فراق مرا کار بشکنی | زاریم نشنوی و مرا زار بشکنی | |
دستم شکست دست فراقت ز کار و بار | دانستمی دگر به چه مقدار بشکنی | |
هین شیشه باز هجر رسیدی به سنگلاخ | کاین شیشهام تنک شد هشدار بشکنی | |
زین سنگلاخ هجر سوی سبزه زار وصل | گر زوترک نرانی ناچار بشکنی | |
خونم فسرده شد به دل اندر چو ناردانگ | خونش چنین دود چو دل نار بشکنی | |
باری چو بشکنی دل پرحسرت مرا | در وصل روی دلبر عیار بشکنی | |
مخدوم شمس دین که شهنشاه بینشی | کز یک نظر دو صد دل و دلدار بشکنی | |
تبریز از تو فخر به اینت مسلم است | صد تاج را به ریشه دستار بشکنی |