اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی | چون این جهان فروشد وا شد دگر جهانی | |
بازار زرگران بین کز نقد زر چه پر شد | گر چه ز زخم تیشه درهم شکست کانی | |
تا تو خمش نکردی اندیشه گرد نامد | وا شد دهان دل چون بربسته شد دهانی | |
چندین هزار خانه کی گشت از زمانه | تا در دل مهندس نقشش نشد نهانی | |
سری است زان نهانتر صد نقش از آن مصور | در خاطر مهندس و اندر دل فلانی | |
چون دل صفا پذیرد آن سر جهان بگیرد | وآنگه کسی نمیرد در دور لامکانی | |
تبریز شمس دین را از لطف لابهای کن | کز باغ بیزمانی در ما نگر زمانی |