ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
|
|
تو به هر نیت خود مسخره ابلیسی
|
از برای علف دیو تو قربان تنی
|
|
بز دیوی تو مگر یا بره ابلیسی
|
سره مردا چه پشیمان شدهای گردن نه
|
|
که در این خوردن سیلی سره ابلیسی
|
شلغم پخته تو امید ببر زان تره زار
|
|
ز آنک در خدمت نان چون تره ابلیسی
|
نان ببینی تو و حیزانه درافتی در رو
|
|
عاشق نطفه دیو و نره ابلیسی
|
نیت روزه کنی توبره گوید کای خر
|
|
سر فروکن خر باتوبره ابلیسی
|
از حقیقت خبرت نیست که چون خواهد بود
|
|
تو بدان علم و هنر قوصره ابلیسی
|
در غم فربهی گوشت تو لاغر گشتی
|
|
ناله برداشته چون حنجره ابلیسی
|
کفر و ایمان چه میخور چو سگان قی میکن
|
|
ز آنک تو ممنه و کافره ابلیسی
|
تا دم مرگ و دم غرغره چون سرکه بد
|
|
ترش و گنده تو چون غرغره ابلیسی
|
گرد آن دایره گرده و خوان پر چو مگس
|
|
تا قیامت تو که از دایره ابلیسی
|