صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
|
|
به جواب هر سلامی که کنند جام داری
|
ز برای تو اگر تن دو هزار جان سپارد
|
|
ز خداش وحی آید که هنوز وام داری
|
چو حقت ز غیرت خود ز تو نیز کرد پنهان
|
|
به درون جان چاکر چه پدید نام داری
|
چو سلام تو شنیدم ز سلامتی بریدم
|
|
صنما هزار آتش تو در آن سلام داری
|
ز پی غلامی تو چو بسوخت جان شاهان
|
|
به کدام روی گویم که چو من غلام داری
|
تو هنوز روح بودی که تمام شد مرادت
|
|
بجز از برای فتنه به جهان چه کام داری
|
توریز بخت یارت به خدا که راست گویی
|
|
که میان شیرمردان چو ویی کدام داری
|
تبریز شاد بادا که ز نور و فر آن شه
|
|
دو هزار بیش چاکر چو یمن چو شام داری
|
نظر خدای خواهم که تو را به من رساند
|
|
به دعا چه خواهمت من که همه تو رام داری
|
نظر حسود مسکین طرقید از تفکر
|
|
نرسید در تو هر چند که تو لطف عام داری
|
چه حسود بلک عاشق دو هزار هر نواحی
|
|
نه خیالشان نمایی نه به کس پیام داری
|
تو خدای شمس دین را به من غلام بخشی
|
|
چو غلامیی ورا تو به شهان حرام داری
|
لقبت چو میبگویم دل من همیبلرزد
|
|
تو دلا مترس زیرا که شه کرام داری
|