| شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی | به میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی | |
| به طرب هزار چندان که بوند عیش مندان | به میان باغ خندان مثل انار باشی | |
| نشوی چو خارهایی که خلند دست و پا را | به مثال نیشکرها که شکرنثار باشی | |
| به مثال آفتابی که شهیر شد به بخشش | به میان پاکبازان به عطا مشار باشی | |
| هله بس که تا شهنشه بگشاید و بگوید | چو خمش کنی نگویی و در انتظار باشی |