سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری
|
|
سر خنب برگشای و برسان شراب ناری
|
چه شود اگر ز عیسی دو سه مرده زنده گردد
|
|
خوش و شیرگیر گردد ز کفت دو سه خماری
|
قدح چو آفتابت چو به دور اندرآید
|
|
برهد جهان تیره ز شب و ز شب شماری
|
ز شراب چون عقیقت شکفد گل حقیقت
|
|
که حیات مرغ زاری و بهار مرغزاری
|
بدهیم جان شیرین به شراب خسروانی
|
|
چو سر خمار ما را به کف کرم بخاری
|
که ز فکرت دقیقه خللی است در شقیقه
|
|
تو روان کن آب درمان بگشا ره مجاری
|
همه آتشی تو مطلق بر ما شد این محقق
|
|
که هزار دیگ سر را به تفی به جوش آری
|
همه مطربان خروشان همه از تو گشته جوشان
|
|
همه رخت خود فروشان خوششان همیفشاری
|