| چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی | دل همچو آتشم را به هزار باد دادی | |
| چو ز هجر تو به نالم ز خدا جواب آید | که چو یوسفی خریدی به چه در مزاد دادی | |
| دو جهان اگر درآید به دلم حقیر باشد | دل خسته را ز عشقت چه عجب گشاد دادی | |
| تو اگر ز خار گفتی دو هزار گل شکفتی | تو اگر چه تلخ گفتی همگی مراد دادی | |
| تبریز شمس دین تو ز جهان جان چه داری | که دکان این جهان را تو چنین کساد دادی |