قسمت اول

یا رب به محمد و علی و زهرا		یا رب به حسین و حسن و آل‌عبا
کز لطف برآر حاجتم در دو سرا		بی‌منت خلق یا علی الاعلا

□

ای شیر سرافراز زبردست خدا		ای تیر شهاب ثاقب شست خدا
آزادم کن ز دست این بی‌دستان		دست من و دامن تو ای دست خدا

□

منصور حلاج آن نهنگ دریا		کز پنبه‌ی تن دانه‌ی جان کرد جدا
روزیکه انا الحق به زبان می‌آورد		منصور کجا بود؟ خدا بود خدا

□

در دیده بجای خواب آبست مرا		زیرا که بدیدنت شتابست مرا
گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی		ای بیخبران چه جای خوابست مرا

□

آن رشته که قوت روانست مرا		آرامش جان ناتوانست مرا
بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن		پیوند چو با رشته‌ی جانست مرا

□

پرسیدم ازو واسطه‌ی هجران را		گفتا سببی هست بگویم آن را
من چشم توام اگر نبینی چه عجب		من جان توام کسی نبیند جان را

□

ای دوست دوا فرست بیماران را		روزی ده جن و انس و هم یاران را
ما تشنه لبان وادی حرمانیم		بر کشت امید ما بده باران را

□

تسبیح ملک را و صفا رضوان را		دوزخ بد را بهشت مر نیکان را
دیبا جم را و قیصر و خاقان را		جانان ما را و جان ما جانان را

□

هرگاه که بینی دو سه سرگردانرا		عیب ره مردان نتوان کرد آنرا
تقلید دو سه مقلد بی‌معنی		بدنام کند ره جوانمردان را

□

دی شانه زد آن ماه خم گیسو را		بر چهره نهاد زلف عنبر بو را
پوشید بدین حیله رخ نیکو را		تا هر که نه محرم نشناسد او را