ساقیا شد عقلها هم خانه دیوانگی
|
|
کرده مالامال خون پیمانه دیوانگی
|
صد هزاران خانه هستی به آتش درزده
|
|
تشنگان مرد و زن مردانه دیوانگی
|
ما دوسر چون شانهایم ایرا همیزیبد به عشق
|
|
در سر زنجیر زلفش شانه دیوانگی
|
در چنین شمعی نمیبینی که از سلطان عشق
|
|
دم به دم در میرسد پروانه دیوانگی
|
پنبه در گوشند جان و دل ز افسانه دو کون
|
|
تا شنیدند از خرد افسانه دیوانگی
|
کفشهای آهنین جان پاره کرد اندر رهش
|
|
چون در او آتش بزد جانانه دیوانگی
|
عقل آمد با کلید آتشین آن جا ولیک
|
|
جز کلید او نبد دندانه دیوانگی
|
چونک عقل از شمس تبریزی به حیرت درفتاد
|
|
تا شده یاران و ما دیوانه دیوانگی
|