ای بیتو محال جان فزایی | وی در دل و جان ما کجایی | |
گر نیم شبی زنان و گویان | سرمست ز کوی ما درآیی | |
جان پیش کشیم و جان چه باشد | آخر نه تو جان جان مایی | |
در بام فلک درافتد آتش | گر بر سر بام خود برآیی | |
با روی تو کیست قرص خورشید | تا لاف زند ز روشنایی | |
هم چشمی و هم چراغ ما را | هم دفع بلا و هم بلایی | |
در دیده ناامید هر دم | ای دیده دل چه مینمایی | |
ای بلبل مست از فغانت | میآید بوی آشنایی | |
مینال که ناله مرهم آمد | بر زخم جراحت جدایی | |
تا کشف شود ز ناله تو | چیزی ز حقیقت خدایی |