| آورد خبر شکرستایی | کز مصر رسید کاروانی | |
| صد اشتر جمله شکر و قند | یا رب چه لطیف ارمغانی | |
| در نیم شبی رسید شمعی | در قالب مرده رفت جانی | |
| گفتم که بگو سخن گشاده | گفتا که رسید آن فلانی | |
| دل از سبکی ز جای برجست | بنهاد ز عقل نردبانی | |
| بر بام دوید از سر عشق | می‌جست از این خبر نشانی | |
| ناگاه بدید از سر بام | بیرون ز جهان ما جهانی | |
| دریای محیط در سبویی | در صورت خاک آسمانی | |
| بر بام نشسته پادشاهی | پوشیده لباس پاسبانی | |
| باغی و بهشت بی‌نهایت | در سینه مرد باغبانی | |
| می‌گشت به سینه‌ها خیالش | می‌کرد ز شاه دل بیانی | |
| مگریز ز چشمم ای خیالش | تا تازه شود دلم زمانی | |
| شمس تبریز لامکان دید | برساخت ز لامکان مکانی |