با این همه مهر و مهربانی | دل میدهدت که خشم رانی | |
وین جمله شیشه خانهها را | درهم شکنی به لن ترانی | |
در زلزله است دار دنیا | کز خانه تو رخت میکشانی | |
نالان تو صد هزار رنجور | بی تو نزیند هین تو دانی | |
دنیا چو شب و تو آفتابی | خلقان همه صورت و تو جانی | |
هر چند که غافلند از جان | در مکسبه و غم امانی | |
اما چون جان ز جا بجنبد | آغاز کنند نوحه خوانی | |
خورشید چو در کسوف آید | نی عیش بود نه شادمانی | |
تا هست از او به یاد نارند | ای وای چو او شود نهانی | |
ای رونق رزم و جان بازار | شیرینی خانه و دکانی | |
خاموش که گفت و گو حجابند | از بحر معلق معانی |