دیدی که چه کرد یار ما دیدی
|
|
منصوبه یار باوفا دیدی
|
زین نوع که مات کرد دلها را
|
|
آن چشمه زندگی کجا دیدی
|
در صورت مات برد میبخشد
|
|
مقلوب گری چو او که را دیدی
|
ای بسته بند عشق حقستت
|
|
کز عشق هزار دلگشا دیدی
|
بستان باغی اگر گلی دادی
|
|
برخور ز وفا اگر جفا دیدی
|
از بستانش سر خر است این تن
|
|
زان بحر گهر تو کهربا دیدی
|
از فرعونی چو احولی دادت
|
|
آن بود عصا و اژدها دیدی
|
امروز چو موسیت مداوا کرد
|
|
صد برگ فشان از آن عصا دیدی
|
صیاد جهان فشاند شه دانه
|
|
آن را تو ز سادگی عطا دیدی
|
چون مرغ سلیم سوی او رفتی
|
|
دام و دغل و فن و دغا دیدی
|
بازت بخرید لطف نجینا
|
|
تا لطف و عنایت خدا دیدی
|
در طالع مه چو مشتری گشتی
|
|
ز الله عطای اشتری دیدی
|
چندان کرث که در عدد ناید
|
|
این بستگی و گشاد را دیدی
|
تا آخر کار آن ولی نعمت
|
|
چشمت بگشاد توتیا دیدی
|
از چشمه سلسبیل می خوردی
|
|
عشرت گه خاص اولیا دیدی
|
چون دعوت اشربوا پری دادت
|
|
جولانگه عرصه هوا دیدی
|
وآنگه ز هوا به سوی هو رفتی
|
|
بر قاف پریدن هما دیدی
|
پرواز همای کبریایی را
|
|
از کیف و چگونگی جدا دیدی
|
باقیش مجیب هر دعا گوید
|
|
کز وی تو اجابت دعا دیدی
|