بر من نیستی یارا کجایی | به هر جایی که هستی جان فزایی | |
ز خشم من به هر ناکس بسازی | به رغم من به هر آتش درآیی | |
چو بینی مر مرا نادیده آری | چنین باشد وفا و آشنایی | |
عزیزی بودم خوارم ز عشقت | در این خواری نگر کبر خدایی | |
برای تو جدا گردم ز عالم | که تا ناید مرا بوی جدایی | |
سبک روحا گران کردی تو رو را | که یعنی قصد دارم بیوفایی | |
تو در دل جورها داری همیکن | که تا روز قیامت جان مایی | |
الا ای چرخ زاینده چنین ماه | نزایی و نزایی و نزایی | |
به کوه قاف شمس الدین تبریز | همایی و همایی و همایی |