چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی
|
|
برآری کار محتاجان نخسبی
|
تو نور خاطر این شب روانی
|
|
برای خاطر ایشان نخسبی
|
شبی بر گرد محبوسان گردون
|
|
بگردی ای مه تابان نخسبی
|
جهان کشتی و تو نوح زمانی
|
|
نگاهش داری از طوفان نخسبی
|
شب قدری که دادی وعده آن روز
|
|
دراندیشی از آن پیمان نخسبی
|
مخسب ای جان که خفتن آن ندارد
|
|
چه باشد چون تو داری آن نخسبی
|
تویی شه پیل و پیش آهنگ پیلان
|
|
چو کردی یاد هندستان نخسبی
|
تو نپسندی ز داد و رحمت خویش
|
|
که بستان را کنی زندان نخسبی
|
اگر خسبی نخسبد جز که چشمت
|
|
تویی آن نور جاویدان نخسبی
|
خمش کردم نگویم تا تو گویی
|
|
سخن گویان سخن گویان نخسبی
|
چو روی شمس تبریزی بدیدی
|
|
سزد کز عشق آن سلطان نخسبی
|