| و آن فکر که شد به هیولا صرف | صورت نگرفت از آن یک حرف | |
| تصدیق چگونه به این بتوان | کاندر ظلمت، برود الوان | |
| علمی که مسائل او این است | بی‌شبهه، فریب شیاطین است | |
| تا چند دو اسبه پی‌اش تازی | تا کی به مطالعه‌اش نازی؟ | |
| وین علم دنی که تو را جان است | فضلات فضایل یونان است | |
| خود گو تا چند چو خرمگسان | نازی به سر فضلات کسان! | |
| تا چند ز غایت بی‌دینی | خشت کتبش بر هم چینی؟ | |
| اندر پی آن کتب افتاده | پشتی به کتاب خداداده | |
| نی رو به شریعت مصطفوی | نی دل به طریقت مرتضوی | |
| نه بهره ز علم فروع و اصول | شرمت بادا ز خدا و رسول | |
| ساقی! ز کرم دو سه پیمانه | در ده به بهائی دیوانه | |
| زان می که کند مس او اکسیر | و «علیه یسهل کل عسیر» | |
| زان می که اگر ز قضا روزی | یک جرعه از آن شودش روزی | |
| از صفحه‌ی خاک رود اثرش | وز قله‌ی عرش رسد خبرش |