| من نیت آن کردم تا باشم سودایی | نیت ز کجا گنجد اندر دل شیدایی | |
| مجنونی من گشته سرمایه صد عاقل | وین تلخی من گشته دریای شکرخایی | |
| زیر شجر طوبی دیدم صنمی خوبی | بس فتنه و آشوبی افکنده ز زیبایی | |
| از من دو جهان شیدا وز من همه سر پیدا | فارغ ز شب و فردا چون باشم فردایی | |
| می‌گفت کرایم من وقتی که برآیم من | جان کی فزایم من گفتم دلم افزایی | |
| دریای معانی بین بی‌قیمت و بی‌کابین | تبریز ز شمس الدین بی‌صورت دریایی |