هر لحظه یکی صورت میبینی و زادن نی
|
|
جز دیده فزودن نی جز چشم گشودن نی
|
از نعمت روحانی در مجلس پنهانی
|
|
چندانک خوری می خور دستوری دادن نی
|
آن میوه که از لطفش می آب شود در کف
|
|
و آن میوه نورش را بر کف به نهان نی
|
این بوی که از زلف آن ترک خطا آمد
|
|
در مشک تتاری نی در عنبر و لادن نی
|
میکوبد تقدیرش در هاون تن جان را
|
|
وین سرمه عشق او اندرخور هاون نی
|
دیدی تو چنین سرمه کو هاونها ساید
|
|
تا بازرود آن جا آن جا که تو و من نی
|
آن جا روش و دین نی جز باغ نوآیین نی
|
|
جز گلبن و نسرین نی جز لاله و سوسن نی
|
بگذار تنیها را بشنو ارنیها را
|
|
چون سوخت منیها را پس طعنه گه لن نی
|
تن را تو مبر سوی شمس الحق تبریزی
|
|
کز غلبه جان آن جا جای سر سوزن نی
|