من پای همیکوبم ای جان و جهان دستی
|
|
ای جان و جهان برجه از بهر دل مستی
|
ای مست مکش محشر بازآی ز شور و شر
|
|
آن دست بر آن دل نه ای کاش دلی هستی
|
ترک دل و جان کردم تا بیدل و جان گردم
|
|
یک دل چه محل دارد صد دلکده بایستی
|
بنگر به درخت ای جان در رقص و سراندازی
|
|
اشکوفه چرا کردی گر باده نخوردستی
|
آن باد بهاری بین آمیزش و یاری بین
|
|
گر نی همه لطفستی با خاک نپیوستی
|
از یار مکن افغان بیجور نیامد عشق
|
|
گر نی ره عشق این است او کی دل ما خستی
|
صد لطف و عطا دارد صد مهر و وفا دارد
|
|
گر غیرت بگذارد دل بر دل ما بستی
|
با جمله جفاکاری پشتی کند و یاری
|
|
گر پشتی او نبود پشت همه بشکستی
|
دامی که در او عنقا بیپر شود و بیپا
|
|
بیرحمت او صعوه زین دام کجا خستی
|
خامش کن و ساکن شو ای باد سخن گر چه
|
|
در جنبش باد دل صد مروحه بایستی
|
شمس الحق تبریزی ماییم و شب وحشت
|
|
گر شمس نبودی شب از خویش کجا رستی
|