| مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی | ز مجنونان زندانی جهانی را بشورانی | |
| مگر نشنیده‌ای دستان ز بی‌خویشان و سرمستان | وگر نشنیده‌ای بستان به جان تو که بستانی | |
| تو دانی من نمی‌دانم که چیست این بانگ از جانم | وزین آواز حیرانم زهی پرذوق حیرانی | |
| صلا مستان و بی‌خویشان صلا ای عیش اندیشان | صلا ای آنک می‌دانی که تو خود عین ایشانی |