بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی
|
|
بزن ای باد بر زلفش که ای زیبا اغا پوسی
|
گر این جایی گر آن جایی وگر آیی وگر نایی
|
|
همه قندی و حلوایی زهی حلوا اغا پوسی
|
ملامت نشنوم هرگز نگردم در طلب عاجز
|
|
نباشد عشق بازیچه بیا حقا اغا پوسی
|
اگر در خاک بنهندم تویی دلدار و دلبندم
|
|
وگر بر چرخ آرندم از آن بالا اغا پوسی
|
اگر بالای که باشم چو رهبان عشق تو جویم
|
|
وگر در قعر دریاام در آن دریا اغا پوسی
|
ز تاب روی تو ماها ز احسانهای تو شاها
|
|
شده زندان مرا صحرا در آن صحرا اغا پوسی
|
چو مست دیدن اویم دو دست از شرم واشویم
|
|
بگیرم در رهش گویم که ای مولا اغا پوسی
|
دلارام خوش روشن ستیزه میکند با من
|
|
بیار ای اشک و بر وی زن بگو ایلا اغا پوسی
|
تو را هر جان همیجوید که تا پای تو را بوسد
|
|
ندارد زهره تا گوید بیا این جا اغا پوسی
|
وگر از بنده سیرابی بگیری خشم و دیر آیی
|
|
بماند بیکس و تنها تو را تنها اغا پوسی
|
بیا ای باغ و ای گلشن بیا ای سرو و ای سوسن
|
|
برای کوری دشمن بگو ما را اغا پوسی
|
بیا پهلوی من بنشین به رسم و عادت پیشین
|
|
بجنبان آن لب شیرین که مولانا اغا پوسی
|
منم نادان تویی دانا تو باقی را بگو جانا
|
|
به گویایی افیغومی به ناگویا اغا پوسی
|