حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری
|
|
جمال خویش بنمایی که سبحان الذی اسری
|
شراب عشق میجوشی از آن سوتر ز بیهوشی
|
|
هزاران عقل بربایی که سبحان الذی اسری
|
نهی بر فرق جان تاجی بری دل را به معراجی
|
|
ز دو کونش برافزایی که سبحان الذی اسری
|
بپرد دل بیابانها شود پیش از همه جانها
|
|
به ناگاهش تو پیش آیی که سبحان الذی اسری
|
هر آن کس را که برداری به اجلالش فرود آری
|
|
در آن بستان بیجایی که سبحان الذی اسری
|
دلم هر لحظه میپرد لباس صبر میدرد
|
|
از آن شادی که با مایی که سبحان الذی اسری
|
ز هر شش سوی بگریزم در آن حضرت درآویزم
|
|
که بس دلبند و زیبایی که سبحان الذی اسری
|
حیاتی داد جانها را به رقص آورده دلها را
|
|
عدم را کرده سودایی که سبحان الذی اسری
|
گریزان شو به علیین دلا یعنی صلاح الدین
|
|
چو تو بیدست و بیپایی که سبحان الذی اسری
|