چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری
|
|
چو آهوی منی ای جان ز شیر نر چه غم داری
|
چو مه روی تو من باشم ز سال و مه چه اندیشی
|
|
چو شور و شوق من هستت ز شور و شر چه غم داری
|
چو کان نیشکر گشتی ترش رو از چه میباشی
|
|
براق عشق رامت شد ز مرگ خر چه غم داری
|
چو من با تو چنین گرمم چه آه سرد میآری
|
|
چو بر بام فلک رفتی ز خشک و تر چه غم داری
|
خوش آوازی من دیدی دواسازی من دیدی
|
|
رسن بازی من دیدی از این چنبر چه غم داری
|
بر این صورت چه میچفسی ز بیمعنی چه میترسی
|
|
چو گوهر در بغل داری ز بیگوهر چه غم داری
|
ایا یوسف ز دست تو کی بگریزد ز شست تو
|
|
همه مصرند مست تو ز کور و کر چه غم داری
|
چو با دل یار غاری تو چراغ چار یاری تو
|
|
فقیر ذوالفقاری تو از آن خنجر چه غم داری
|
گرفتی باغ و برها را همیخور آن شکرها را
|
|
اگر بستند درها را ز بند در چه غم داری
|
چو مد و جر خود دیدی چو بال و پر خود دیدی
|
|
چو کر و فر خود دیدی ز هر بیفر چه غم داری
|
ایا ای جان جان جان پناه جان مهمانان
|
|
ایا سلطان سلطانان تو از سنجر چه غم داری
|
خمش کن همچو ماهی تو در آن دریای خوش دررو
|
|
چو اندر قعر دریایی تو از آذر چه غم داری
|