نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری
|
|
ببین دریای شیرینی ببین موج گهر باری
|
کی بگریزد ز دست حق کی پرهیزد ز شست حق
|
|
قیامت کو که تا بیند به نقد این شور و شر باری
|
یکی دستش چو قبض آمد یکی دستش چو بسط آمد
|
|
نداری زین دو بیرون شو گه باش و سفر باری
|
چو عیسی گر شکر خندی شکرخنده ببین از وی
|
|
چو موسی گر کمر بندی بر آن کوه کمر باری
|
شدی دربان هر دونی به زیر بام گردونی
|
|
به کوی یار ما دررو که بینی بام و در باری
|
به شاخ گل همیگفتم چه میرقصی در این گلخن
|
|
درآ در باغ جان بنگر شکوفه و شاخ تر باری
|
عطارد را همیگفتم به فضل و فن شدی غره
|
|
قلم بشکن بیا بشنو پیام نیشکر باری
|
به گوش زهره میگفتم که گوشت گرم شد از می
|
|
سر اندر بزم سلطان کن ببین سودای سر باری
|
چو سوسن صد زبان داری زبان درکش از این زاری
|
|
ز غنچه بسته لب بشنو ز خاموشان خبر باری
|