ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری
|
|
در سر مست من فکن جام شراب احمری
|
بحر کرم تویی مرا از کف خود بده نوا
|
|
باغ ارم تویی مها بر بر من بزن بری
|
ای به زمین ز آسمان آمده چون فرشتهای
|
|
وی ز خطاب اشربوا مغز مرا پیمبری
|
بزم درآ و می بده رسم بهار نو بنه
|
|
ای رخ تو چو گلشنی وی قد تو صنوبری
|
گر چه به بتکده دلم هر نفسی است صورتی
|
|
نیست و نباشد و نبد چون رخ تو مصوری
|
می چو دود بر این سرم بسکلد از تو لنگرم
|
|
چهره زرد چون زرم سرخ شود چو آذری
|
بحر کرم چه کم شود گر بخورند جرعهای
|
|
فضل خدا چه کم شود گر برسد به کافری
|
این دل بیقرار را از قدحی قرار ده
|
|
وین صدف وجود را بخش صفای گوهری
|
یا برهان ز فکرتم یا برسان به فطرتم
|
|
یا به تراش نردبان باز کن از فلک دری
|