| نان و حلوا چیست ای شوریده سر؟ | متقی خود را نمودن بهر زر | |
| دعوی زهد از برای عز و جاه | لاف تقوی، از پی تعظیم شاه | |
| تو نپنداری کزین لاف و دروغ | هرگز افتد نان تلبیست به دوغ؟ | |
| خرده بینانند در عالم بسی | واقفند از کار و بار هر کسی | |
| زیرکانند از یسار و از یمین | از پی رد و قبول، اندر کمین | |
| با همه خودبینی و کبر و منی | لاف تقوی و عدالت می‌زنی | |
| سر به سر، کار تو در لیل و نهار | سعی در تحصیل جاه و اعتبار | |
| دین فروشی، از پی مال حرام | مکر و حیله، بهر تسخیر عوام | |
| خوردن مال شهان، با زرق و شید | گاه خبث عمرو، گاهی خبث زید | |
| وین عدالت با وجود این صفات | هست دائم، برقرار و برثبات! | |
| بر سرش، داخل نگردد «لا» و «لیس» | این عدالت هست کوه بوقبیس | |
| می‌نیابد اختلال از هیچ چیز | چون وضوی محکم «بی‌بی تمیز» |