برگذری درنگری جز دل خوبان نبری
|
|
سر مکش ای دل که از او هر چه کنی جان نبری
|
تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا
|
|
تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری
|
تا نکنی کوه بسی دست به لعلی نرسد
|
|
تا سوی دریا نروی گوهر و مرجان نبری
|
سر ننهد چرخ تو را تا که تو بیسر نشوی
|
|
کس نخرد نقد تو را تا سوی میزان نبری
|
تا نشوی مست خدا غم نشود از تو جدا
|
|
تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری
|
تا تو ایازی نکنی کی همه محمود شوی
|
|
تا تو ز دیوی نرهی ملک سلیمان نبری
|
نعمت تن خام کند محنت تن رام کند
|
|
محنت دین تا نکشی دولت ایمان نبری
|
خیره میا خیره مرو جانب بازار جهان
|
|
ز آنک در این بیع و شری این ندهی آن نبری
|
خاک که خاکی نهلد سوسن و نسرین نشود
|
|
تا نکنی دلق کهن خلعت سلطان نبری
|
آه گدارو شدهای خاطر تو خوش نشود
|
|
تا نکنی کافریی مال مسلمان نبری
|
هیچ نبردهست کسی مهره ز انبان جهان
|
|
رنجه مشو ز آنک تو هم مهره ز انبان نبری
|
مهره ز انبان نبرم گوهر ایمان ببرم
|
|
گو تو به جان بخل کنی جان بر جانان نبری
|
ای کشش عشق خدا میننشیند کرمت
|
|
دست نداری ز کهان تا دل از ایشان نبری
|
هین بکشان هین بکشان دامن ما را به خوشان
|
|
ز آنک دلی که تو بری راه پریشان نبری
|
راست کنی وعده خود دست نداری ز کشش
|
|
تا همه را رقص کنان جانب میدان نبری
|
هیچ مگو ای لب من تا دل من باز شود
|
|
ز آنک تو تا سنگ دلی لعل بدخشان نبری
|
گر چه که صد شرط کنی بیهمه شرطی بدهی
|
|
ز آنک تو بس بیطمعی زر به حرمدان نبری
|