ایا دلی چو صبا ذوق صبحها دیده
|
|
ز دیده مست شدی یا ز ذوق نادیده
|
گهی به بحر تحیر گهی به دامن کوه
|
|
کمر ببسته و در کوه کهربا دیده
|
ورای دیده و دل صد دریچه بگشاده
|
|
برون ز چرخ و زمین رفته صد سما دیده
|
چو جوششی و بخاری فتاد در دریا
|
|
ز لذت نظرش رست در قفا دیده
|
چو موج موج درآمیخت چشم با دریا
|
|
عجب عجب که همه بحر گشت یا دیده
|
به پیش دیده دو عالم چو دانه پیش خروس
|
|
چنین بود نظر پاک کبریادیده
|
نه طالب است و نه مطلوب آن که در توحید
|
|
صفات طالب و مطلوب را جدا دیده
|
اله را کی شناسد کسی که رست ز لا
|
|
ز لا کی رست بگو عاشق بلادیده
|
رموز لیس و فی جبتی بدانسته
|
|
هزار بار من این جبه را قبا دیده
|
دهان گشاد ضمیر و صلاح دین را گفت
|
|
تویی حیات من ای دیده خدادیده
|