ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده
|
|
ز آنک بدادی نخست هیچ جز آنم مده
|
شهره نگارم ز تو عیش و قرارم ز تو
|
|
جان بهارم ز تو رسم خزانم مده
|
جان چو تویی بیشکی پیش تو جان جانکی
|
|
باش مرا ای یکی هر دو جهانم مده
|
پردگی و فاش تو آفت او باش تو
|
|
جان رهی باش تو جان و روانم مده
|
دوش بدادی مرا از کف خود باده را
|
|
چون که چنینم درآ جز که چنانم مده
|
غیر شرابی چو زر ای صنم سیمبر
|
|
هیچ ندانم دگر ز آنک ندانم مده
|
نیست شدم در چمن قفل بر آن در بزن
|
|
هر کی بپرسد ز من هیچ نشانم مده
|
شیر پراکندهام زخم تو را بندهام
|
|
بیتو اگر زندهام جز به سگانم مده
|
زان مه چون اخترم زان گل تازه و ترم
|
|
بیهمگان خوشترم با همگانم مده
|
خسرو تبریزیان شمس حق روحیان
|
|
پر شده از تو دهان زخم زبانم مده
|