مبارک باد آمد ماه روزه
|
|
رهت خوش باد ای همراه روزه
|
شدم بر بام تا مه را ببینم
|
|
که بودم من به جان دلخواه روزه
|
نظر کردم کلاه از سر بیفتاد
|
|
سرم را مست کرد آن شاه روزه
|
مسلمانان سرم مست است از آن روز
|
|
زهی اقبال و بخت و جاه روزه
|
بجز این ماه ماهی هست پنهان
|
|
نهان چون ترک در خرگاه روزه
|
بدان مه ره برد آن کس که آید
|
|
در این مه خوش به خرمنگاه روزه
|
رخ چون اطلسش گر زرد گردد
|
|
بپوشد خلعت از دیباه روزه
|
دعاها اندر این مه مستجاب است
|
|
فلکها را بدرد آه روزه
|
چو یوسف ملک مصر عشق گیرد
|
|
کسی کو صبر کرد در چاه روزه
|
سحوری کم زن ای نطق و خمش کن
|
|
ز روزه خود شوند آگاه روزه
|
بیا ای شمس دین و فخر تبریز
|
|
تویی سرلشکر اسپاه روزه
|